Στόχαστρο της Χ.Α. ο Αρχιεπίσκοπος

Για να δούμε πού θα οδηγήσει όλη αυτή η κρίση αξιών που περνάει ο τόπος μας και ποια ξεκαθαρίσματα θα γίνουν σε όλους τους τομείς. Η Χρυσή Αυγή φαίνεται ότι πραγματικά διχάζει την Εκκλησία. Ο άγιος Μωυσής ο Αιθίοπας ας πρεσβεύει για μας.


http://gr.news.yahoo.com/%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%87%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%87%CF%81%CF%85%CF%83%CE%AE%CF%82-%CE%B1%CF%85%CE%B3%CE%AE%CF%82-%CE%BF-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%B5%CF%80%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%82-193200647.html

Ενδιαφέρουσες επίκαιρες αναρτήσεις

Γι' αυτούς που δεν ψάχνουν διαρκώς στο διαδίκτυο, επιλέγουμε κάποιες αναρτήσεις που αναφέρονται σε επίκαιρα θέματα, τα οποία έχουν καταμπερδέψει τον κόσμο. 



http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=170553&catid=3


http://proschomen.blogspot.gr/2012/10/blog-post_8647.html?spref=fb




http://o-nekros.blogspot.gr/2012/10/blog-post_20.html



http://o-nekros.blogspot.gr/2012/06/blog-post_14.html


Παρακάτω, ένα άρθρο ενός παλαίμαχου δημοσιογράφου, γραμμένο με πόνο ψυχής.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_14/10/2012_498494

Δεν τα καλύπτει όλα, δεν αναφέρεται στο καθήκον των λαϊκών, στο βασίλειο ιεράτευμα, αλλά και με όσα γράφει δείχνει ότι νοιάζεται πολύ και μακάρι να αρχίσουν να νοιάζονται περισσότερο δημόσια πρόσωπα, για να στηρίξουν τη στενάζουσα Εκκλησία και να βοηθήσουν τους πιστούς να μην είναι παθ-ητικοί και ηττοπαθείς θεατές των όλων που συμβαίνουν στο χώρο της.

Κάτι ακόμα από την "ελευθερία του Χριστού ..."

Κι ακόμη ένα απόσπασμα από το προς έκδοση βιβλίο.

"Είναι προφανέστατο ότι πολλοί ιερείς έχουν καλή διάθεση, όταν κολλάνε σαν στρείδια στους κανόνες. Θέλουν να προφυλάξουν την Εκκλησία και προσωπικά τους πιστούς από το διάβολο και να δαμάσουν την εμπάθειά τους. Αλλά την πατάνε. «Όσοι εδικαιώθησαν εκ του νόμου, εξέπεσαν της Χάριτος». Η έλλειψη ρίσκου (το μεγάλο μειονέκτημά τους) στερεί την Εκκλησία από ελεύθερες κι ενδιαφέρουσες προσωπικότητες. Ο νόμος και ο κανόνας παράγει «στρατιώτες του Χριστού», ενώ η Χάρη σου προσφέρει μια συναρπαστική οδυνηρή περιπέτεια με τον Χριστό, που όταν έχει αίσιο τέλος, είναι γλυκύ το φρούτο που καρποφορεί κι απαραίτητο για όλη την Εκκλησία. Κι αλίμονο όταν δεν υπάρχει.

Εδώ τίθεται εύλογα το ερώτημα: “Αφού αναγνωρίζεις κι εσύ ότι έχουν καλή διάθεση όταν βάζουν αυτούς τους κανόνες οι παραδοσιακοί ρασοφόροι, και παλιότερα και τώρα, γιατί λοιπόν το Άγιο Πνεύμα δεν εκμεταλλεύεται αυτή την καλή διάθεσή τους για να κάνει κάτι καλύτερο;”

Απάντηση: Χρειάζεται αρχοντιά και πολύ ευφυΐα για να ασκήσεις βαθιά αυτοκριτική και να φτάσεις στη βαθιά ταπείνωση. Λιγότερη ευφυΐα σημαίνει και λιγότερη ταπείνωση. Οι κλασικοί αυτοί και παραδοσιακοί εκπρόσωποι, για να ’χουν κολλήσει στους κανόνες, σημαίνει ότι πάσχουν από μετριότητα πνεύματος. Και το μέτριο πνεύμα πάσχει αναπόφευκτα από αυτοδικαίωση και αυτάρκεια. Αυτοί λοιπόν που έβαλαν τους κανόνες κι αυτοί που απαράβατα μέχρι σήμερα τους τηρούν, ως μέτρια πνεύματα, άρα και αυτοδικαιωμένα, δεν μπορούν να συνεργαστούν με το Άγιο Πνεύμα. Η αυτοδικαίωσή τους ακυρώνει κάθε προσπάθεια του Αγίου Πνεύματος να τους προσεγγίσει. Το ξέρουμε ότι όσο πιο βλάκας είναι κανείς, τόσο πιο ικανοποιημένος είναι από τον εαυτό του. Όσο πιο χαζός είναι, τόσο πιο πολύ πιστεύει στην ενάρετη προσωπικότητά του. Άρα, κατά το μέγεθος της μετριότητάς τους, αποδεικνύονται και ανεπίδεκτοι κάθε ακτίστου ενεργείας του Αγίου Πνεύματος που φέρει τη βελτίωση και τη θεραπεία. 

Βασικά αυτό που λείπει από τέτοιους ανθρώπους, τους τυπολάτρες, μπορούμε να το πούμε και με μια άλλη, πνευματικότερη έκφραση: τους λείπει η εμπειρία του Θεού, η πραγματική γνώση του Χριστού, που δίνει σε κάποιον την αυτοπεποίθηση και τη δύναμη, ώστε, μέσα στη συντριβή της μετάνοιάς του, ν’ αντιμετωπίσει κατά πρόσωπο τον ίδιο το Σατανά και τους ανθρώπους του. Και επίσης, μ’ αυτή την αυτοπεποίθηση που του δίνει η εμπειρία του Θεού στη ζωή του, ο μετανοών αναλαμβάνει το ρίσκο της ελευθερίας και για τα πρόσωπα που είναι γύρω του. Η γνώση της παντοκρατορικής δύναμης του Χριστού τον πείθει να τους σπρώξει κι αυτούς στην ελευθερία. 

Συνέπεια όλης αυτής της εκκλησιαστικής νοοτροπίας και των κανόνων της ήταν ότι η κοινωνία αναγκαζόταν να βαδίσει μόνη της, χωρίς την Εκκλησία, έστω κι αν οι άνθρωποι εκείνη την εποχή αγαπούσαν ολοκάρδια τον Θεό. Αλλά βλέπεις, οι κανόνες που νομοθετούσε η Εκκλησία ήταν ξεπερασμένοι, τουλάχιστον κατά μια τριακονταετία κι αυτό γινόταν τείχος αξεπέραστο μεταξύ των ευφυών ανθρώπων της κοινωνίας και της Εκκλησίας. 

Δεν αμφισβητεί κανείς λοιπόν τις Οικουμενικές Συνόδους στις δογματικές υποθέσεις που διαπραγματεύτηκαν ή στα σοβαρά εκκλησιολογικά θέματα που χειρίστηκαν υγιείς εκκλησιαστικές προσωπικότητες. Αμφισβητούμε όμως, όπως αμφισβητήθηκαν ακόμη και την εποχή που γράφτηκαν, τους κανόνες και την ποιμαντική που ασκούσαν μικρόμυαλοι επίσκοποι, που λόγω της τεράστιας πλειοψηφίας τους, επέβαλαν την στενομυαλιά τους στην Εκκλησία." 

Από το νέο βιβλίο του μοναχού Μιχαήλ, υπό έκδοση

Καλημέρα!
Σας παραθέτουμε ένα κείμενο από το καινούργιο βιβλίο του μοναχού Μιχαήλ, το οποίο είναι προς έκδοση. Τίτλος του, "Η ελευθερία του Χριστού και οι κανόνες της Εκκλησίας". Υπότιτλος, "Με αφορμή τα κωλύματα ιεροσύνης".
Ορίστε λοιπόν το κείμενο, από το κεφάλαιο:
"Γέροντας Ιουστίνος της Μονής Πέτρου Βόντα, Ρουμανία"

..............

Εκείνη τη στιγμή, σαν κάποιος να ήθελε να βάλει τελεία και παύλα στη συζήτησή μας, εμφανίστηκε η Φλωρεντίνα. Με υπερένταση, σχεδόν σε κατάσταση πανικού, φώναξε:

― Γρήγορα! Γρήγορα! Είναι η σειρά μας να πάμε μέσα στον Γέροντα! Πάμε αμέσως πάνω!

Μ’ άρπαξε απ’ το χέρι κι αρχίσαμε ν’ ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια. Γύρισε και φώναξε στον πνευματικό της, τον π. Ιωάννη:

― Να ξέρετε ότι σας τον έφερα τον π. Μιχαήλ, γιατί λέει τα ίδια πράγματα που λέτε κι εσείς! Όταν μου μιλάει είναι σαν ν’ ακούω εσάς! 80% έχετε το ίδιο πνεύμα!

― Το κατάλαβα, έκανε γελώντας αυτός.

Ο Γέροντας έχει μια οσιακή μορφή μ’ ένα ακτινοβόλο πρόσωπο, χωρίς μια ρανίδα αίματος πάνω του. Το βλέμμα του, ειλικρινές και ευθύ, σε κοιτάζει στο κέντρο των ματιών σου. Εμάς, κατ’ εξαίρεσιν, μας κράτησε καμμιά ώρα. Ήταν δυο μοναχές δίπλα του, αντίγραφα της αρχοντιάς του. Η μία, γιατρέσσα, με άπταιστα αγγλικά και εξευγενισμένο, γλυκό παρουσιαστικό· αλλά με την ίδια αυτοπεποίθηση του Γέροντά της και ευθύτητα στο βλέμμα της. Μια άλλη, πολύ νεαρότερη, καθόταν διακριτικά λίγο πιο πέρα και ρύθμιζε αυτούς που έμπαιναν και έβγαιναν. Επλανάτο μια ατμόσφαιρα φυσικότητας, καθαρότητας κι εμπιστοσύνης.*

*ΥΠΟΣ

Αναρρωτιέσαι, τι φοβούνται οι ηγουμένισσες στην Ελλάδα (για να πούμε την αλήθεια, οι Γέροντες πίσω απ’ αυτές), και δεν αφήνουν τις μοναχές τους να εξελιχθούν σε τέτοια ωραία, πρόσχαρα και υγιή πλάσματα; Τι ακριβώς φοβούνται και φυλακίζουν τις μοναχές τους, μ’ έναν εξοντωτικό για την προσωπικότητά τους έλεγχο; Ότι μόλις η μοναχή θα νιώσει ελεύθερη και θα φερθεί πρόσχαρα και χαμογελαστά, θα της την πέσουν και θα κλείσει το ραντεβουδάκι; Τέτοια αρρωστημένα και διεστραμμένα μυαλά οργανώνουν τον γυναικείο μοναχισμό μας και βάζουν τους κανόνες; 

― Μου άρεσε η ελευθερία που έχετε στα μοναστήρια σας και στο περιβάλλον σας, του είπα. Μια ελευθερία κι ένας σεβασμός στο άλλο πρόσωπο, με τα οποία κτίζει το Άγιο Πνεύμα υγιείς μοναχούς και υγιείς ανθρώπους γύρω σας. 

Αυτός χαμογέλασε μετριόφρονα.

― Έτσι πρέπει να είναι. Το κάνουμε γιατί το θεωρούμε σωστό. 

― Επειδή η Εκκλησία, συνέχισα, ανάλογα με τους εκπροσώπους που παράγει, άλλοτε ζει την ακμή της κι άλλοτε την παρακμή της, σ’ αυτή τη φάση, τουλάχιστον για την ελλαδική Εκκλησία, δεν ζούμε την ακμή της ούτε καμμιά υγιή κατάσταση. Και η μικρή γνωριμία μας με επισκόπους στη Ρουμανία, δεν μας ενθάρρυνε. Τι προβλέπετε; Θα υπάρξουν χαρισματικοί εκπρόσωποι της Ορθοδοξίας στα ορθόδοξα έθνη και στον υπόλοιπο κόσμο, ή, επειδή ίσως πλησιάζουμε προς το τέλος, η κατάσταση θα γίνεται όλο και χειρότερη;

Κούνησε το κεφάλι του αρνητικά.

― Κι εμείς εδώ στη Ρουμανία, απάντησε, πριν 20 χρόνια, είχαμε πιο σοβαρούς πνευματικούς ανθρώπους: Τον π. Κλεόπα Ηλίε, τον π. Δημήτριο Στανιλοάε, τον π. Αρσένιο Παπατσό, και άλλους. Πέθαναν όμως αυτοί και δεν αντικαταστάθηκαν. Και τώρα είναι πολύ χειρότερα τα πράγματα στην Εκκλησία της Ρουμανίας. 

― Είναι πολύ περίεργο ότι το ίδιο ακριβώς συνέβη και στην ελλαδική Εκκλησία. Πέθαναν ο γερο-Παΐσιος, ο γερο-Πορφύριος, ο παπα-Αντώνης ο Γκίκιζας... και δεν αντικαταστάθηκαν. 

― Εσάς τους Έλληνες δεν σας φοβάμαι, είπε. Έχετε νεύρο μέσα σας κι αντιδράτε. Δεν μένετε παθητικά στη δυστυχία σας και στην παρακμή σας. Αυτά εδώ τα πρόβατα στη Ρουμανία τι να τα κάνω, που δεν κουνιούνται με τίποτα, ό,τι και να κάνεις. Εδώ είναι το μεγάλο πρόβλημα. Στην Ελλάδα, είμαι σίγουρος, θα βρεθεί η λύση. Θα ενεργοποιηθούν κάποιοι άνθρωποι στην Εκκλησία σας και θα γίνουν καλύτερα τα πράγματα. 

― Γιατί, κατά τη γνώμη σας, τον ρώτησα, ο Χριστός δεν δίνει τη Χάρη Του, για να βγουν καινούργιοι χαρισματικοί άνθρωποι; 

― Γιατί, ενώ ο Ίδιος το θέλει, δεν βρίσκει αυτόν που πρέπει, για να του δώσει τη Χάρη Του, μου απάντησε. Μην κοιτάς το πλήθος των ρασοφόρων. Ανάμεσά τους δεν υπάρχει ούτε ένας που παίρνοντας το χάρισμα απ’ τον Θεό, θα έκανε το έργο Του χωρίς ανθρώπινη φιλοδοξία κι εμπάθεια. Είναι σπάνιοι αυτοί οι άνθρωποι και σήμερα φαίνεται να εξαφανίστηκαν παντελώς.

― Και μείναμε τώρα, παρατήρησα, εμείς, τα μυρμηγκάκια, για να παρηγορήσουμε κάποιους ανθρώπους γύρω μας. Τι γίνεται σ’ αυτή την περίπτωση; Τι θα κάνουμε μ’ αυτούς τους ανθρώπους που έχουν φυσικές προσδοκίες από μας, αλλά εμείς δεν επαρκούμε;

Με κοίταξε βαθιά στα μάτια. 

― Ήρθε η ώρα να γίνεις εσύ πνευματικός άνθρωπος. Ανέβα εσύ πνευματικά και θ’ ανέβει όλη η συντροφιά σου γύρω σου. Από το πώς θα είσαι εσύ εξαρτάται και το πώς θα είναι η συντροφιά σου. Από το πόσο θα αγαπάς εσύ τον Χριστό, θα εμπνέονται κι αυτοί να Τον αγαπήσουν το ίδιο. Ήρθε η στιγμή να κάνεις πιο αποφασιστικά βήματα στη ζωή σου.

Πήρε μερικές αναπνοές σιωπηλά και μετά συνέχισε:

― Η προσευχή θα μας σώσει, πάτερ, και θα μας βγάλει από το αδιέξοδο, και το εκκλησιαστικό, και το προσωπικό. Με την προσευχή ανοίγει ο δρόμος κι εμείς σ’ αυτόν τον κρίσιμο καιρό, τη χρειαζόμαστε πάρα πολύ. Η προσευχή είναι η μοναδική λύση αυτή τη στιγμή για τον Χριστιανό και πρέπει να την ασκήσει με όλες τις δυνάμεις του και με όλη την καρδιά του. 

― Έχετε απόλυτο δίκιο, συμφώνησα. 

― Όταν πήγα το ’62 στο μοναστήρι σου το Κουτλουμούσι, συνέχισε, βρήκα μόνο τέσσερις μοναχούς, οι τρεις παππούδες, και το μοναστήρι γκρεμισμένο. Ανησύχησα κι αναρωτήθηκα: “Πώς θα συνεχίσει τη ζωή του αυτό το μοναστήρι; Ή μήπως έφτασε στο τέλος του;” Πλην όμως, με φιλοξενήσανε με πολλή αγάπη και μου είπαν μάλιστα πολύ όμορφα πράγματα και υπέροχες ιστορίες με αγιορείτες ασκητές. Από Ρουμάνους όμως αγιορείτες που με επισκέπτονται, έχω πληροφορηθεί ότι τώρα το Άγιον Όρος έχει αλλάξει. Οι καινούργιοι αγιορείτες δεν είναι πια όπως οι παλιοί. 

Βγαίνοντας απ’ τον Γέροντα μετά από τόση ώρα, ακούσαμε κι εμείς ένα χαμηλό μουρμουρητό αγανάκτησης, που ισοδυναμούσε με το “Ούούού!” στον πολιτικό. 

MAΣ ΚΛΕΙΣΑΝΕ!

Αγαπητοί αναγνώστες,

Αναγκαστήκαμε να κατεβάσουμε το περιεχόμενο του blog μας, δηλαδή την   ιστορία του άτυχου μοναχού Αλεξίου (πρώην μέλος της αδελφότητας Μονής Ξενοφώντος του Αγ. Όρους) όπως την κατήγγειλε ο γέροντάς μας π. Μιχαήλ, καθώς και την επιστολή του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ και την απάντηση του π. Μιχαήλ σ’ αυτήν, ύστερα από μήνυση της Μονής Ξενοφώντος για “συκοφαντική δυσφήμηση-απόπειρα εκβιασμού”.

Ο ιερέας που έκανε τις αναρτήσεις συνελήφθη χτες, κατηγορούμενος ως συνεργός στην υπόθεση και, ύστερα από μια νύχτα στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ, σήμερα το πρωί πέρασε από αυτόφωρο. Αυτή τη στιγμή αναμένουμε να δικαστούμε για την υπόθεση.

Τώρα πια ο μέγας πνευματικός και ηγούμενος της Μονής Ξενοφώντος μπορεί ανενόχλητος να περιοδεύει ανά την Ελλάδα, να κάνει ομιλίες, να χοροστατεί σε κατανυκτικές αγρυπνίες και να επευφημείται από τα πλήθη των πιστών σε εκδηλώσεις όπως η πρόσφατη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.*

*Στις 22 Μαΐου 2012 στο Μέγαρο Μουσικής έκανε παρουσίαση του νέου περικαλούς ναού του γυναικείου μετοχίου της Μονής Ξενοφώντος στο Ακριτοχώρι, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, πολλών επισκόπων και πλήθους λαού. Οι πρώτες εκσκαφές και η θεμελίωση του ναού αυτού είχαν γίνει από τον μοναχό Αλέξιο.

Ο ναός αυτός θα εγκαινιασθεί στις 21 Οκτωβρίου, παρουσία του Πατριάρχου Βαρθολομαίου, του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου και του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια.

Για περισσότερα στοιχεία, βλέπε στον σύνδεσμο:

http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=9490